Στην τελευταία του ομιλία ενώπιον της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, ο Στέφανος Κασσελάκης υπογράμμισε ότι το κόμμα επιβάλλεται να εξελιχθεί. Μετά τις Ευρωεκλογές, ο πρόεδρος του κόμματος ξεκαθάρισε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι διαφορετικός, σύγχρονος και ανανεωμένος», προτείνοντας να ανοίξουν το κόμμα για να το κάνουν πιο προοδευτικό και πιο φιλόξενο.

Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΗ

Ορίστηκε η ανάγκη αυτή να αντιμετωπιστεί άμεσα στο καταστατικό συνέδριο, ακολουθώντας αλλαγές που θα πείθουν ότι το κόμμα προσφέρει ίσες ευκαιρίες σε όλους. Σε θεωρητικό επίπεδο, εάν πολλά δημοκρατικά σχήματα συγκλίνουν, ο Κασσελάκης δήλωσε ότι το τελευταίο εμπόδιο δεν θα είναι η δική του θέση. Ακόμα και αν προκύψει η ανάγκη νέας εκλογής Προέδρου μετά την επανίδρυση του κόμματος, θα ανταποκριθεί με ταπεινότητα και αίσθημα ευθύνης, υπογραμμίζοντας τη σημασία της στήριξης από τη βάση του κόμματος, η οποία είναι πιο ισχυρή από τις δεξιές δυνάμεις που κυβερνούν τη χώρα. Ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «σενάριο να αποχωρήσω και να έρθει από μηχανής θεός δεν υπάρχει».

Η ΨΗΦΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

Στη συνέχεια, ο Κασσελάκης τόνισε ότι η ψήφος του λαού τον κατέστησε αντίπαλο της Νέας Δημοκρατίας και κάλεσε τα στελέχη και τους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ να συνεργαστούν για τη δημιουργία του κόμματος του μέλλοντος. Παράλληλα, επιτέθηκε κατά του Παύλου Πολάκη για τη μη συμμετοχή του στην ψήφιση του νομοσχεδίου ισότητας στο γάμο, σημειώνοντας ότι «σ’ αυτό το μεγάλο κόμμα της Αριστεράς δεν θα υπάρχουν αποχές από θέματα αρχής».

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ

Ο Κασσελάκης απηύθυνε κάλεσμα στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ για συνεργασία σε κοινές δράσεις με το ΠΑΣΟΚ και την Πλεύση Ελευθερίας, διατηρώντας τον σεβασμό στην αυτοτέλεια των υπαρχόντων σχημάτων. Ειδική αναφορά έκανε στη σύνταξη κατηγορητηρίου για τον Κώστα Καραμανλή, τονίζοντας την ανάγκη να αναλάβει το κόμμα την πρωτοβουλία καταθέτοντας προτάσεις στην κοινωνία. Κλείνοντας, κάλεσε τους συντρόφους του ΠΑΣΟΚ να ενώσουν τις δυνάμεις τους, διότι το μέλλον της Ελλάδας δεν ανήκει στις παραδοσιακές πολιτικές οικογένειες, αλλά στους πολίτες που αποτελούν την αριστερά σήμερα.